środa, 16 lutego 2011

NIE POZWÓLMY ROZEBRAĆ TEJ SZOPY!


Piszę o tym raz jeszcze, gdyż sprawa wcale się nie przedawniła. Szopa Waldemara Deski (znany muzyk, współzałożyciel zespołu DAAB) to przepiękna w swej prostocie, ekologiczna chatka, w której Waldek mieszka wraz z żoną. Sam mam zamiar zbudować coś bardzo podobnego, choć na pewno nie w tym kraju. Prawo polskie jest chore i to jest fakt (kto temu zaprzeczy?). Urzędasy nakazały rozbiórkę tej niesamowitej chatki, bo... nie ma papierka! Administracyjna szmira chce wyrzucić Waldka z Jego domu! Deska rozpoczął walkę z bezsensownym prawem budowlanym, która przerodziła się w walkę o Wolność i Godność człowieka. Popieram ją całym swoim serduchem! 
Namawiam do zapoznania się z tematem, porozsyłajcie petycję po znajomych, umieszczajcie linki, namawiam do działania, nie do wiecznego narzekania.
Całej prawdy dowiecie się TU.

Panie Waldku Pan się nie boi!!!

I zapraszam na "historie nieopowiedziane 7"














sobota, 12 lutego 2011

Z niejednego pieca chleb je je je

Tak, to prawda. Zostałem piekarzem i codziennie wczesnym rankiem wypiekam ciasteczka, bułeczki i chlebek. Pracownicy z piekarni nie wiedzą kim jestem, dlatego zapewne wydaję im się dziwny... Bardzo rzadko przecież uczestniczę w "zwyczajnym" życiu. Nie przywykłem do przebywania z ludźmi, z którymi nie mam ochoty przebywać, ani do pracy w nadwiślańskim kraju...
Przygniatająca betonowa dżungla, szarość ulic i twarzy, wymęczeni problemami ludzie, hałas, spaliny i zimno - nie sprzyjają pogodzie ducha. W szczególności te smutne Twarze, pełne frustracji, żalu i gniewu. Jakby dane im było w jednej chwili ujrzeć całą podłość świata i nigdy nie umiały tego zapomnieć. Zmartwione twarze jakby myślały tylko o tym, żeby nie wydarzyło się nic gorszego. Wszechobecna małość, wstyd, przygarbienie, oczy wbite w chodniki pełne psich kup. Głowy do góry podnoszą dresiarze w bramach, "ponad Śląskiem tylko niebo". Tydzień temu złamali nos małej blondynce pod sklepem, mojej koleżance z pracy. Ludzie z piekarni są wkurzeni, zrzędzą i biadolą. Będą mieli przecież więcej roboty.

 A jednak Wrocław to jedno z najciekawszych miast Polski. I najcieplejsze. Zasypane koncertami, jest z czego wybierać! Pełno wielorakich warsztatów, kursów, tańców, wygibasów, projektów, wydarzeń, akcji i reakcji! Mnóstwo studentów panoszy się po knajpach, a i imprez dobrych nie brakuje.
Tyle że ani ja, ani Stokrotka, na imprezy nie chodzimy (nastał Czas Odpoczynku od hulanek), na kursy nie uczęszczamy (brak gotówki), Kasia tańczy na Warsztatach Ciszy, a Misiek kończy projekt "Sezonu na lwy". Za drzwiami naszego mieszkania znajdujemy ukojenie... Przede wszystkim odpoczynek od świata i chaosu. Oboje odnajdujemy się teraz w poszukiwaniach Harmonii, wędrujemy do źródeł... Zaleciało banałem, bo i słowa bywają ubogie. Tak, zapadliśmy w towarzyski sen zimowy, by naładować baterie przed Wyprawą w Nieznane. Po 2 zimnych miesiącach w malutkim namiocie w Norwegii i 5 tygodniach spędzonych w małej Mazdzie w Szwajcarii, nareszcie mamy wielki pokój z wielkim łóżkiem we Wrocławiu! Prawdziwym łóżkiem, nie materacem! Mamy piec kaflowy i drewno, kuchenkę na gaz, warzywa, zioła i przyprawy.

 
Mieszkamy z dwoma Hiszpanami w wysoko sufitowej kamienicy, w labiryncie pięknych, starych kamienic, która każdego dnia odsłania nam swoją różnorodność. W sąsiedztwie mieści się piekarnia z tradycyjnie wypiekanym chlebem, bez spulchniaczy i ulepszaczy (nie to, co ja wypiekam), maleńki, pachnący warzywniak z miłą babcią, a i jajeczka ze wsi kupić można, bez żadnych kodów na skorupce, przepyszne naprawdę lubię te jajka.