Pantanal!

Wiekszosc rzeczy zostawilismy u nowo poznanej rodziny w miasteczku Miranda. Zrobilismy zakupy, przejechalismy jeszcze 100km autostopem i ruszylismy w Pantanal piechota. "Szalenstwo" mowili miejscowi. Taaa, szalenstwo... Pantanal to ogromna rownina, ktorej znaczna czesc w porze deszczowej jest zalewana

 prze wody Rio Paraguai. Mokradla i bagna zajmuja obszar wielkosci 2/3 Polski, gdzie nie ma ani jednego miasta, nie ma asfaltu, mieszka tu niewielu ludzi w symbiozie z natura. I bardzo dobrze, niechaj kroluja na tej ziemi zwierzeta! Pantanal jest najwiekszym ptasim rezerwatem na swiecie, zyje tu ponad 600 gatunkow ptakow w wielotysiecznych stadach. Poza tym zyja tu tapiry, mrowkojady, pancerniki, weze, pajaki, krokodyle, jaguary, pumy, kapibary, oceloty i jeszcze mnostwo innych gatunkow zwierzat. I komary... Kazdy napotkany na naszej drodze czlowiek, nawet jeszcze w Mirandzie, mowil nam o tajemniczym dzikim kocie o nazwie"onca". Kazdy, absolutnie kazdy ostrzegal nas przed "onca". Ze jest tego duzo i jest bardzo niebezpieczne. Mimo tego ruszylismy piechota....:)

Komary nie dawaly zyc. Gryzly nieustannie spragnione polskiej krwi. Cale cialo pokryte w bablach, ale to jeszcze dalo sie jakos zniesc. Najgorsze byly meki psychiczne. Kiedy bez przerwy brzeczaly nad uchem. Caly dzien drogi i cala noc odpoczynku.

Papugi, tukany i tysiace innych kolorowych ptakow latalo nam nad glowami:)



Rankiem wstawalismy z papugami. Tak sie cieszyly na wschod Slonca, ze skrzeczaly wesolo i bardzo donosnie:)

Po trzech dniach marszu zrezygnowalismy. Bylo zdecydowanie za goraco na piesze wedrowki. I to nie tylko dlatego, ze bylo prawie 40 stopni w cieniu (ktory wystepowal bardzo rzadko), ale powietrze jest suche jak pieprz. W drodze powrotnej mielismy szczescie.